S`1. Kapitel

Grueß

1,1 Dr Älteschte an Gajus, däm Lebe (Liebe), (a) den i (ich) leb(lieb) ha in dr Wohret.

1,2 Mi Lebe (Liebe), i (ich) wünsch, daß ses dir in alle Dinge guet goht un dü gsund bisch, so we s dinere Seele guet goht. 1,3 Denn i (ich) ha mich sehr (sölli) gfreut, als d Breda kumme sin un Ziignis ge hän vu dinere Wohret, we dü jo (a) läbsch in dr Wohret. 1,4 I (Ich) ha kei greßeri Fräid (Freud) als de, z härä, daß mini Kinda in dr Wohret läbä.

D Gaschtfrindschaft vum Gajus

1,5 Mi Lebe (Liebe), dü handlesch treu in däm, was dü a d Breda doesch, zmol a fremde, 1,6 de dini Lebi bezige vor d Gmeinde; un dü wirscht guet dra doe, wenn dü sie wieta undaschtitze doesch, we s recht isch vor Gott. (a) 1,7 Denn wägä sinem Name sin sie üszoge un (a) nähmä vu d Heide nigs a. 1,8 Solchi (a) solle ma (mir) au ufnähme, dmit ma (mir) Helfa vu dr Wohret werde. 1,9 I (Ich) ha dr Gmeinde kurz gschribe; aba Diotrephes, der unda dene dr Erschte sin will, nimmt uns nit uf. 1,10 Drum will i (ich) nen, wenn i (ich) kumm, erinnere a sini Arbet, de na (er) doet; denn na macht uns schlecht mit bese Wort un s längt däm noh nit dmit: na (er) selba nimmt d Breda nit uf un hinderet au de, de s mache wen, un wirft sie üs dr Gmeinde.

1,11 Mi Lebe (Liebe), folg nit däm Bese nohch, sundern däm Guete. Wer Guetes doet, der isch vu Gott; wer Beses doet, der het Gott nit gsähne. 1,12 Demetrius het ä guets Ziignis vu alle un vu dr Wohret selba; un au mir sin Ziige, un dü weisch, daß unsa Ziignis wohr isch. 1,13 I (Ich) hät dir noh viel z schribe; aba (a) i (ich) will nit mit Tinte un Fädere a di schribe. 1,14 I (Ich) hoff aba, di bald z sähne; dann (dnoh) den ma mitänanda schwätze. 1,15 D Friide Gottes soll mit dir si! S greße di d Freunde. Greß alli Freunde, alli mit däm Name.

Des isch ä Bäitrag vum Dietmar Wiesler fir hufe Evagelium im Netz (Copyright) Dez. 1999